Swing Wespelaar #35 Festival - Dag 1 Wespelaar (18-08-2023) reporter: Marcel & photo credits: Freddie info organisatie: Swing Wespelaar info bands: Joe Louis Walker (US) - Henrik Freischlader Band (D) - Thomas Frank Hopper (B) © Rootsville 2023

Een festival waar ik elk jaar reikhalzend naar uitkijk is wel dat van SWING in Wespelaar. Ik ben er trouwens heilig van overtuigd dat ik hierin niet alleen ben. “Blues For The People” en dit 35 jaar lang, chapeau, je moet het maar doen, en zeker om dit schitterende evenment al die jaren gratis van de voor niks te kunnen houden… amai mijne frak.

Dit jaar blazen ze daar 35 kaarsen uit, hip hip hoera !!! En daarboven op hebben ze een affiche klaargestoomd om duimen en vingers af te likken. Dus, ik zou zeggen :”gaan met die banaan”. De vrijdagse weergoden zagen er alvast veelbelovend uit maar in Wespelaar weet je natuurlijk nooit. Uiteindelijk zouden we een prachtige zomerdag krijgen, dus dat zat wel snor. Na de jaarlijkse  Duvels aan de “statie” was het tijd ons richting festivalterrein te begeven, dat dit jaar, en door omstandigheden even anders was ingericht.

De eer om deze festivaleditie in gang te trappen was dit jaar weggelegd voor een Belg, met name: Thomas Frank Hopper. De man, afkomstig uit Ottignies, is de nieuwe sensatie bij onze Waalse vrienden. Hij slaagt er in om de lapsteel gitaar terug hip te maken en hiermee een rauwe sound te creëren die balanceert tussen rock en blues. Nu was ik echt benieuwd om te zien en vooral te horen was deze jonge dertiger ons te bieden had. De man komt niet alleen en brengt voor ons mee: Diego Higueras (gitaar), Nicolas Scalliet (drums), Jacob Miller ( bass) en Maxime Siroul (hammond).

Al veel wolk op het plein aan de kerk en de fans van Mister Hopper hadden snel hun plaats gevonden vooraan het podium.

De man besloot er van het eertse ogenblik stevig in te vliegen, en hoe! Het klinkt allemaal heel speciaal en songs als ‘Bad Businees’ of ‘Crazy Mojo’ kon ik meer dan pruimen, hoewel je dit geen echte blues kan noemen. Thomas zou redelijk wat songs brengen uit zijn laatste cd “Bloodstone” zoals bijvoorbeeld ‘Into The Water’ en ‘Tails From the Rails’. Wel goede muzikanten in zijn band die Frank Hopper en hijzelf kan wel degelijk om met de lapsteel. Persoonlijk had ik wel wat problemen met zijn stem, die mij iet of wat te schel klinkt. Toch voer voor specialisten deze man en hoewel ook finalist van de Belgian Blues Challenge, vroeg ik mij af waar de blues in zijn nummers zat, maar dat is natuurlijk mijn persoonlijke mening.

Ondertussen was de massa al stevig aangegroeid en dit op de eerste dag, dat beloofde dus voor de rest van het weekend.

Slechts drie band op deze openingsdag en de tweede band had de organisatie gevonden in Duitsland met de Henrik Freischlader Band. Freischlader is waarschijnlijk één van de meest succesvolle bluesgitaristen uit Duitsland. De 41-jarige snarenvirtuoos uit Wuppertal bracht al 20 albums uit en heeft een zeer druk tourschema. In Wespelaar komt Henrik met zijn nieuwe band het nieuwe studioalbum 'Recorded By Martin Meinshäfer II’ promoten. Altijd fijn om mee te pikken natuurliojk. Zijn nieuwe band bestaat uit Hardy Fischotter (drums), Armic Alic (bass) en Moritz Fuhrhop (hammond).

En den Henrik ging er als een sneltrein van door met een zeer pittig instrumentaal nummer waar je onmiddellijk zijn talent als gitarist kon bewonderen.

Met ‘Free’ en ‘Turn Back The Clock’ serveerde hij al 2 songs uit zijn laatste album. Stevige gitaarblues die kon gesmaakt worden door de liefhebbers en waarmee hij toch een groot deel van het publiek kon begeesteren, zelfs met ouder werk als ‘Disapointed Women’, song uit zijn allereerste album. Stevige solo’s en een goede begeleidingsband, allemaal dik ok, maar ik kreeg het er niet koud of warm van. De man vertoonde ook weinig interactie met het publiek, kwam enkel vooraan om zijn songs aan te kondigen en te zingen maar trok zich steeds terug richting drumstel wanneer hij ging soleren, jammer eigenlijk. Misschien had ik er wat veel van verwacht, wie weet?

Voor de laatste band van de avond was normaliter Popa Chubby gepland, maar de man zegde zijn optreden af en men moest op zoek naar een waardige vervanger. Een kolfje naar de hand van de Swingers, die zowaar Joe Louis Walker uit hun blueshoed wisten te toveren. Als dat geen waardige vervanger is, wel dan weet ik het niet meer. Deze 73-jarige bluesgigant behoort tot één van de beste blues artiesten van zijn generatie. Zijn soulvolle stem is zeer karakteristiek en ook op gitaar weet hij steeds zijn duivels te ontbinden.

Muzikaal beperkt hij zich niet enkel tot blues, maar heeft hij ook soul, gospel, jazz en funk verweven in zijn sound. Begin dit jaar verscheen zijn 29ste album ‘Weight Of The World’. Deze living legend denkt gelukkig nog lang niet aan ophouden. Laat mij dan een grote fan zijn van deze topper en de avond kon voor mij niet stuk begot. Aan zijn zijde vinden wij Geoff Murfitt aan de bass, Scott Milici aan de keyboards en John Medeiros Jr aan de drums.

En of het goed was jongens! DE topper van de avond. Startend met een stevige ‘Blue Mirror’ waarbij de meerstemmigheid van de zang wel degelijk opviel. Een goede, maar dan ook steengoede begeleidingsband en een Joe Louis die belange nog niet is versleten.
Sommigen houden niet van zijn stem maar ik vind deze heel goed passen bij hetgeen hij ten berde brengt, en laat hem nou maar goed bij stem zijn geweest gisterenavond. We kregen natuurlijk veel songs te horen van de laatste schijf met ‘Waking Up The Dead’, waarbij hij de slide bovenhaalde en daarmee zijn kunsten vertoonde. Very nice !

Opvallend was dat het hele plein nog nokvol zat, en gelijk hadden ze want een bluesgigant van dat formaat zie je niet alledagen.Joe ziet het volledig zitten en gaat verder met ‘Is It A Matter Of Time’, haalt het tempo even naar beneden met het mooie ‘’Hello, It’s The Blues’ om daarna de gas wer open te trekken met ‘Messed My Mind Up’. Ik heb volop genoten van deze 73-jarige. Perfecte afsluiter van deze mooie zomeravond en meer moest dat voor mij niet zijn. Ik kon als tevreden man richting bedstee trekken, want morgen wachtte een lange bluesdag.
Slaapwel lieve blueskinderen.

Marcel

 

 

het is gedaan, ge moogt naar huis gaan...tot morgen

always look on the 'high' side of life...

les Wallons toujours amoureux...

babysit?...ik heb mijn nummer doen veranderen, draai dan 797204

borthers in arms...

next rumble in the jungle...

ook gezien...